Καλή σας μέρα βιβλιοσκώληκες κ book faeries! Σήμερα αποφάσισα να μιλήσουμε για ένα θέμα πάντα επίκαιρο και από τα πλέον σημαντικά που μαστίζουν όχι μόνο τη χώρα μας αλλά και ολόκληρο τον πλανήτη. Όπως πολλοί θα έχετε αντιληφθεί, η "Πύλη" μας δεν ασχολείται αποκλειστικά κ μόνο με "όμορφα" αναγνώσματα αλλά με το -Βιβλίο- στο σύνολό του και φυσικά δεν μπορούμε να αποκλείσουμε τα σημαντικά θέματα των κοινωνιών μας και τοπικά όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο. Γι'αυτό αρκετά συχνά θα δημοσιεύουμε "ευαίσθητα" ζητήματα από βιβλιογραφικής άποψης και ίσως όχι μόνο. Καθότι η γνώση δεν εμπεριέχεται αποκλειστικά κ μόνο στα βιβλία, αλλά διαχέεται σε όλες τις τέχνες και τις μορφές πολιτισμού. Στο παρόν άρθρο θα αναφέρονται και βιβλία που εκδόθηκαν για το θέμα μας στα ελληνικά αλλά και ξένη βιβλιογραφία.
Η ενδο-οικογενειακή βία και η βία κατά των γυναικών λοιπόν. Καθημερινά πλέον ακούμε περιπτώσεις αλλά και παλαιότερες ιστορίες που βλέπουν πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας. Αυτό πιστεύω ότι οφείλεται στην ευρεία διάδοση του διαδικτύου και στην καθημερινή πλέον χρήση του, ειδικά ως ειδησεογραφικό μέσο και μέσο καταγγελιών. Όλο και περισσότερες γυναίκες παίρνουν το θάρρος να μιλήσουν για τα δεινά τους και να καταθέσουν την ψυχή τους σε όλους εμάς που έχουμε τα αυτιά και την ευαισθητοποίηση να τα ακούσουμε και να τα καταλάβουμε. Η κοινωνία μας αλλάζει, κι αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό όπως κάποιοι θέλουν να μας κάνουν να το βλέπουμε. Η εχθρότητα και το μίσος δεν έχουν θέση σε μια ιδανική πολιτεία. Αυτό δε σημαίνει ότι θα σιωπούμε σε οτιδήποτε στραβό, κακό, μισάνθρωπο και εγκληματικό. Όχι! Θα το φωνάζουμε, θα το διαδίδουμε... θα το πολεμάμε! Υπάρχουν πολλές οργανώσεις σε παγκόσμιο επίπεδο για την ενδο-οικογενειακή βία και τη βία κατά των γυναικών που πραγματικά προσφέρουν και βοηθούν. Ας μην είμαστε λοιπόν κακόπιστοι όταν βλέπουμε για παράδειγμα τίτλους και ονόματα όπως: "Equality and Human Rights Commission" ή "Διεθνής Αμνηστία".
Δε θα επεκταθώ παραπάνω στο θέμα, απλά θα σας παραθέσω κατάλογο βιβλίων όπως κ παρουσίαση συγκεκριμένων τίτλων. Ξέρω ότι τα μέλη μας σίγουρα ποτέ δεν βαριούνται να διαβάζουν βιβλιογραφίες και καλώ κ τους υπόλοιπους βιβλιολάτρεις μα και ευαισθητοποιημένους στα κοινωνικά ζητήματα φίλους να έλθουν στην ομάδα μας για να ενημερώνονται από πρώτο χέρι για τα άρθρα και τα θέματα που μας απασχολούν, όπως επίσης και να εκθέτουν τις απόψεις τους και να συμμετέχουν στις συζητήσεις μας. Η "Πύλη" είναι μια ελεύθερη ομάδα, χωρίς παρωπίδες, χωρίς προκαταλήψεις!
Ευελπιστώ μέσω του σημερινού άρθρου, να πάρουν θάρρος κι άλλες γυναίκες, να σπάσουν τη σιωπή τους και να δώσουν ένα τέλος στα βάσανά τους.
ΚΑΛΩ οποιαδήποτε γυναίκα έχει παρόμοιο πρόβλημα, εάν κι εφόσον το θέλει, να επικοινωνήσει μαζί μου.
Αλλά ας δούμε και τί γίνεται στη χώρα μας...
ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΓΥΝΑΙΚΩΝ - Αρτινοπούλου Βάσω
"Κατά την τελευταία δεκαπενταετία το θέμα της ενδο-οικογενειακής βίας -και μέσα σε αυτά τα πλαίσια της βίας κατά των γυναικών- βρίσκεται στο κέντρο του επιστημονικού και πολιτικού ενδιαφέροντος διεθνώς, όπως αυτό προκύπτει από τη συνεχή και αδιάλειπτη ενασχόληση με αυτό των διεθνών οργανισμών, όπως του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και του Συμβουλίου της Ευρώπης, που με Συστάσεις προς τα κράτη-μέλη και Αποφάσεις σχετικές, επιχειρούν να ευαισθητοποιήσουν τους πάντες και να δώσουν τις πρέπουσες απαντήσεις. Από την πλευρά των κρατών σημειώνεται μια παράλληλη νομοθετική δραστηριότητα, εντεινόμενη συνεχώς, με στόχο την αντιμετώπιση του σοβαρού αυτού ζητήματος.
Οι επιστημονικές έρευνες, ανά τον κόσμο, διαδέχονται η μία την άλλη, οι συγκριτικές, εκτιμητικές σπουδές πολλαπλασιάζονται και οι κριτικές προσεγγίσεις πληθαίνουν, στηριζόμενες σε σημαντικές εκτιμητικές μελέτες.
Το ζήτημα εξετάζεται από κάθε δυνατή πλευρά. Ακόμη και για τον ορισμό και τη νοηματοδότηση της ενδο-οικογενειακής βίας διεξάγονται εμπειρικές έρευνες. Και, βέβαια, για την ανάπτυξη των σωστών εργαλείων για τη μέτρηση του κινδύνου, την επισήμανση των κινήτρων και την κατανόηση των προ-εγκληματικών καταστάσεων, αναγκαίων όρων για το πέρασμα στην εγκληματική πράξη. Ακόμη, μελετώνται η επίδραση του κοινωνικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος, η εξέλιξη του φαινομένου, όπως αυτό παρατηρείται σε ειδικούς πληθυσμούς (μετανάστες, περιθωριοποιημένες ομάδες, κ.λπ.), ή κάτω από την επίδραση τοξικοεξαρτησιογόνων ουσιών και οινοπνεύματος. [...] (Από την πρόλογο της έκδοσης)"
Αθέατη Βία - Στεφανία Σούλη
"Ενδοοικογενειακή βία: η βία πίσω από τους τοίχους των σπιτιών, αθέατη για τους έξω, πραγματικό μαρτύριο για τους μέσα. Είναι η βία που ανοίγει στην ψυχή της γυναίκας και των παιδιών βαθιά χάσματα αγωνίας και απελπισίας, φόβους εκμηδένισης, επιθυμίες θανάτου, ποταμούς οργής, ανείπωτο πόνο.
Ο θεσμός της οικογένειας είναι από τη φύση του καταπιεστικός. Λειτουργεί ως φορέας μεταβίβασης στα μέλη του όλων των κανονιστικών προτύπων και των κοινωνικών στερεοτύπων αλλά και ως φορέας εξουσίας του αρχηγού, του άντρα, πάνω στη γυναίκα και στα παιδιά. Ενδεικτικά του καταπιεστικού χαρακτήρα της οικογένειας είναι τα μεγέθη της ενδοοικογενειακής βίας. Το Συμβούλιο της Ευρώπης έχει δηλώσει ότι η ενδοοικογενειακή βία αποτελεί τη βασική αιτία θανάτου και αναπηρίας για τις γυναίκες 16 έως 44 ετών και ευθύνεται για περισσότερους θανάτους και προβλήματα υγείας από ό,τι ο καρκίνος, τα τροχαία δυστυχήματα και ο πόλεμος μαζί. Μία καταγγελία για ενδοοικογενειακή βία το λεπτό καταγράφεται καθημερινά από τα αστυνομικά τμήματα της Μ. Βρετανίας, και το 81% αφορά γυναίκες. Στις ΗΠΑ το ένα τρίτο των γυναικών χάνουν τη ζωή τους από το σύντροφό τους. Στη Νότια Αφρική μία γυναίκα σκοτώνεται κάθε 6 ώρες από το σύντροφό της. Στη Γαλλία, το 2001, 1.350.000 γυναίκες υπήρξαν θύματα ενδοοικογενειακής βίας. Στην Πορτογαλία, το 52,8% των γυναικών έχουν υπάρξει θύματα βίας, κυρίως ψυχολογικής, από το σύζυγο ή το σύντροφό τους. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αναφέρει ότι σε ποσοστό που φτάνει το 70% των περιπτώσεων δολοφονίας τα θύματα σκοτώθηκαν από άρρενες συντρόφους τους. Επίσης, το 80% των 3.500 παιδιών κάτω των 15 ετών που πεθαίνουν κάθε χρόνο από κακοποίηση ή παραμέληση στις αναπτυγμένες χώρες κακοποιούνται από τους ίδιους τους γονείς τους, σύμφωνα με έρευνα για την παιδική κακομεταχείριση που δημοσιεύεται από το κέντρο ερευνών Innocenti της Unicef. Στην Ελλάδα μία στις δύο γυναίκες που δολοφονούνται κάθε χρόνο είναι θύμα του τωρινού ή πρώην συντρόφου της, ενώ μία στις πέντε γυναίκες υπήρξε θύμα ξυλοδαρμού, τουλάχιστον μία φορά, από τον άντρα της. Οι άντρες που κακοποιούν τις γυναίκες τους ανήκουν σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, με πρώτους τους αποφοίτους ΤΕΙ και ΑΕΙ. Οι επιπτώσεις της βίας στην ψυχή των ανήλικων παιδιών είναι τεράστιες και τα σημαδεύουν για ολόκληρη τη ζωή τους. Όπως προκύπτει από ειδικές έρευνες, τα παιδιά που μεγαλώνουν σε περιβάλλον ενδοοικογενειακής βίας βιώνουν μια κατάσταση χρόνιου τραυματισμού, με κυρίαρχη μέσα τους μια τεράστια γκάμα αρνητικών συναισθημάτων, που κυμαίνονται από την οργή μέχρι την απόγνωση, και διαμορφώνουν τους όρους μιας διαταραγμένης συμπεριφοράς, όπου κυριαρχεί άλλοτε η βία και άλλοτε η απάθεια. Έχει βρεθεί επίσης ότι τα ανήλικα αγόρια που μεγαλώνοντας έβλεπαν τον πατέρα τους να εκδηλώνει βίαιη συμπεριφορά έχουν κατά δέκα φορές μεγαλύτερες πιθανότητες να ασκήσουν βία στις συζύγους τους σε σχέση με τα αγόρια εκείνα που μεγάλωσαν σε οικογένεια χωρίς βία. Μ’αυτό το θέμα ασχολείται το εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο της έμπειρης νομικού Στεφανίας Σουλή. Με την πείρα και τη γνώση που έχει συγκεντρώσει ως νομική σύμβουλος στο Κέντρο Υποδοχής Κακοποιημένων Γυναικών της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων αλλά και στο “18 Άνω” και στον ΟΚΑΝΑ, η συγγραφέας ανιχνεύει με μεγάλη ευαισθησία το φαινόμενο της ενδοοικογενειακής βίας παρουσιάζοντας πλήθος αντιπροσωπευτικών περιπτώσεων κακοποίησης της γυναίκας καθώς και τις επιπτώσεις του φαινομένου στη σωματική και ψυχική υγεία της γυναίκας αλλά και των παιδιών της. Στόχο της, όπως σημειώνει η ίδια, έχει την αφύπνιση, τη συνειδητοποίηση και την ενδυνάμωση κάθε γυναίκας που βιώνει τη βία στη συντροφική ή τη συζυγική της σχέση. Στα 14 κεφάλαια του βιβλίου ξετυλίγεται όλο το κουβάρι της ενδοοικογενειακής βίας, η δυναμική και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της, ενώ περιγράφεται ο βίαιος άντρας στο ρόλο του συζύγου και του πατέρα. Σε όλα τα κεφάλαια του βιβλίου περιλαμβάνονται και νομικές συμβουλές που απευθύνονται στις γυναίκες και στις μητέρες για την καλύτερη δυνατή αντιμετώπιση αυτής της πολύπλοκης κατάστασης. Ιδιαίτερη σημασία έχει η παρουσίαση του νομικού πλαισίου που ισχύει, με έμφαση στη διαδικασία της ποινικής διαμεσολάβησης, αφού, όπως υπογραμμίζει η συγγραφέας, είναι τραγική η έλλειψη επαρκών ειδικών υπηρεσιών για την αντιμετώπιση του φαινομένου, ειδικά στην επαρχία. Λειτουργούν μόνο δύο Συμβουλευτικά Κέντρα για τα θέματα βίας γυναικών σε Αθήνα και Πειραιά για ολόκληρη τη χώρα. Δημοσιεύεται επίσης ολόκληρος ο ισχύων νόμος 3500/2006, “Για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας και άλλες διατάξεις”. Στο βιβλίο αναλύονται ακόμη οι επικρατέστερες ψυχολογικές θεωρίες που αφορούν την έντονη συναισθηματική σχέση της γυναίκας-θύμα με τον βίαιο σύντροφό της. Παρουσιάζεται ο χαρακτήρας αυτής της δύσκολης σχέσης και η μεθόδευση της διακοπής της, τόσο από ψυχολογική όσο και από νομική άποψη. Στο τελευταίο κεφάλαιο παρουσιάζονται ποσοτικά στοιχεία από τη λειτουργία της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων, του πρώτου δημόσιου φορέα που ασχολείται με περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, και εξάγονται σημαντικά συμπεράσματα, τα οποία καταρρίπτουν πολλούς από τους μύθους που επικρατούν. Αποδεικνύεται καθαρά ότι οι κακοποιημένες γυναίκες δεν αποτελούν ένα μικρό ποσοστό του πληθυσμού, δεν είναι φτωχές και εξαρτημένες από το σύζυγο, δεν είναι χαμηλού μορφωτικού επιπέδου. Οι βίαιοι άντρες δεν είναι αποτυχημένοι στην επαγγελματική τους ζωή, δεν είναι όλοι ψυχασθενείς ή τοξικοεξαρτημένοι, δε γίνονται βίαιοι μετά το γάμο – ήταν βίαιοι και πριν απ’αυτόν. Τέλος οι μακροχρόνιες σχέσεις κακοποίησης δεν μπορούν να γίνουν καλύτερες όσο περνούν τα χρόνια, αφού στην κακοποίηση προστίθεται και η τρομοκράτηση του θύματος. Πρόκειται πραγματικά για ένα βιβλίο-οδηγό που έρχεται να φωτίσει το σκοτεινό μονοπάτι της ζωής των κακοποιημένων γυναικών, προσφέροντας δύναμη και ελπίδα… Κατερίνα Μάτσα Ψυχίατρος, Επιστημονική Υπεύθυνη Μονάδας Απεξάρτησης ΨΝΑ – “18 Άνω” "
Αόρατα όρια - Συλλογικό
"Μια γυναίκα, που έρχεται αντιμέτωπη με τη βία, βιώνει τη διασάλευση και την αμφισβήτηση της ανθρώπινης αξίας της, ενώ στέκεται το ίδιο αβοήθητη και αμήχανη απέναντι της, παρά τις προόδους των τελευταίων δεκαετιών. Κι αυτό επειδή η προσφυγή στη βία αποτελεί αδιαμφισβήτητη έκπτωση και αναίρεση των κοινωνικών επιταγών, κατάφωρη παραβίαση της προσωπικής ελευθερίας και προσβολή της προσωπικότητας της γυναίκας. Το βιβλίο αυτό επιχειρεί το αυτονόητο: Να παραδώσει σε όσες έχουν θυματοποιηθεί έναν πρακτικό και αναλυτικό, διεπιστημονικό οδηγό, που θα τις καθοδηγεί βήμα βήμα στις ενέργειες, που πρέπει να κάνουν για την πρόληψη, αντιμετώπιση και καταγγελία της βίας σε κάθε της μορφή. Η συνεργασία επιστημόνων με διαφορετικά γνωστικά αντικείμενα για τη σύνταξη αυτού του οδηγού παρέχει την ευρύτερη εκείνη οπτική, που οφείλεται, για τη διεξοδική και αποτελεσματική ανάλυση του φαινομένου και για τους τρόπους, με τους οποίους τα δικαιώματα από γενικές αρχές μετατρέπονται σε νομική προστασία, κοινωνική υποστήριξη, ψυχολογική αρωγή και επιστημονική τεκμηρίωση. Ελπίζοντας πως η χρησιμότητα του βιβλίου θα βαίνει μειούμενη με τα χρόνια, το αφιερώνουμε σε όλες τις γυναίκες, που έντρομες αντιλαμβάνονται ότι η βία μπορεί να αφορά όλες."
Η Ευρώπη και τα δικαιώματα των γυναικών - Άννα Καραμάνου
"Μέσα από μια συναρπαστική ιστορική διαδρομή, από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα, το βιβλίο εξετάζει και συγκρίνει - στη θεωρία και στη πράξη - την επίδραση του ευρωπαϊκού συστήματος στην οικοδόμηση του έθνους κράτους και τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων των γυναικών, σε δύο χώρες που δεν συμμετείχαν στην Αναγέννηση και τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό. Η Ελλάδα και η Τουρκία, παρά το γεγονός ότι έχουν διαφορετική αφετηρία και ιστορικές σχέσεις κατακτητή και κατακτημένου, παρουσιάζουν πολλές ομοιότητες: πρώιμος ευρωπαϊκός προσανατολισμός και φιλοδυτική πολιτική, επιδίωξη απόκτησης της ευρωπαϊκής ταυτότητας, πολιτισμικός δυϊσμός, συγκεντρωτικό κράτος, καθυστερημένες οικονομικές και κοινωνικές δομές, έντονη θρησκευτικότητα, διακρίσεις και βία κατά των γυναικών και αδυναμία εμπέδωσης μιας σύγχρονης, ώριμης δημοκρατίας. Εξετάζονται, δηλαδή, δύο υβριδικά συστήματα που προσπαθούν να εξισορροπήσουν την κουλτούρα της Ανατολής με την εξέλιξη στις ιδέες, την επιστήμη, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την δικαιοσύνη των φύλων και τη σύγχρονη ευρωπαϊκή πολιτική. Ερευνώνται ιστορικές πηγές, γεγονότα, αντιδράσεις, μύθοι και στοιχεία που διαπλέκονται με τα στερεότυπα της πατριαρχικής/ βαλκανικής/ μεσογειακής παράδοσης και αποκαλύπτεται η μεγάλη αδικία που συντελέστηκε ιστορικά, με το να χρησιμοποιηθεί η σεξουαλική διαφορά των φύλων, το γεγονός δηλαδή ότι οι γυναίκες γεννούν παιδιά και θηλάζουν, ως στοιχείο νοητικής στέρησης, κατωτερότητας και αποκλεισμού από την πολιτική εξουσία. Ωστόσο, η ειρηνική φεμινιστική επανάσταση, υπό την ευεργετική επιρροή των ευρωπαϊκών αξιών, υποχρέωσε το πολιτικό σύστημα να αναγνωρίσει την έμφυλη ισότητα ως αξία per se και να προχωρήσει, αργά αλλά σταθερά, σε ανατροπές που ενισχύουν τους δημοκρατικούς θεσμούς και το κράτος δικαίου."
Γυναίκα και ανθρώπινα δικαιώματα - Ιωάννα Α. Γιαρένη
"Η συγγραφέας ασχολείται κατ' αρχάς με το θέμα "Γυναίκα και ανθρώπινα δικαιώματα" και εξετάζει το ζήτημα εις βάθος καλύπτοντάς το σε όλη του την έκταση. Ακολούθως, εξετάζει το νομικό status της γυναίκας στην αρχαία Ελλάδα, στη Ρώμη και στο Βυζάντιο, δίδοντας τόσες λεπτομέρειες, ώστε ο αναγνώστης να αποκτά μια πλήρη εικόνα για τη θέση της γυναίκας στις αντίστοιχες κοινωνίες. Μετά την ιστορική αναδρομή, αναφορικά με την αρχαία Ελλάδα, τη Ρώμη και το Βυζάντιο, η συγγραφέας αναλύει τα θέματα "Γυναίκα και αστικά δικαιώματα", "Γυναίκα και εργασιακά δικαιώματα" και "Γυναίκα και πολιτικά δικαιώματα", εξετάζοντάς τα υπό το πρίσμα των νομικών ρυθμίσεων, οι οποίες ισχύουν στην Ελλάδα σήμερα, με παράλληλες αναφορές σε διατάξεις του προϊσχύσαντος στη χώρα μας νομικού πλαισίου. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)."
Η αντιμετώπιση της σωματικής βίας κατά των γυναικών από το σύστημα απονομής της ποινικής δικαιοσύνης - Βασιλική Βλάχου
"Το ζήτημα της βίας κατά των γυναικών δεν είναι, δυστυχώς, καινούργιο. Όμως, μόνο κατά τα τελευταία χρόνια αναδείχθηκε, διεθνώς ως ένα από τα κύρια ερευνητικά αντικείμενα στο χώρο της επιστήμης της Εγκληματολογίας. Σ' αυτό συνέβαλαν πολλοί παράγοντες. Ανάμεσά τους, πιο σημαντικοί, η ανάπτυξη του γυναικείου κινήματος και η γυναικεία χειραφέτηση. Ολοένα και περισσότερες γυναίκες δεν ανέχονται πλέον την ασκούμενη σε βάρος τους βία και την καταγγέλουν στις αρμόδιες για την ποινική δίωξη κρατικές αρχές, παρ' ότι ο σκοτεινός αριθμός αυτού του είδους της εγκληματικότητας εξακολουθεί να είναι μεγάλος. [...] Με το πόνημα αυτό η συγγραφεύς επιχειρεί μια πρώτη, ευρείας έκτασης, εμπειρική προσέγγιση του μέρους εκείνου του φαινομένου που αναφέρεται στην στάση των οργάνων απονομής της ποινικής δικαιοσύνης, κατά την αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών. [...] (από τον πρόλογο του καθηγητή Ιάκωβου Φαρσεδάκη)."
Και θα συνεχίσω με κάποιους τίτλους που εκδόθηκαν στη χώρα μας από ξένους συγγραφείς. Επίσης οφείλω να ζητήσω μια συγγνώμη για τους τίτλους που δεν παραθέτονται εδώ. Σίγουρα κάποια στιγμή, σε επερχόμενα άρθρα μας θα συμπεριληφθούν είτε σε λίστες είτε ως παρουσιάσεις.
Ελεύθερες Γυναίκες - Helen Jullien
"Στο βιβλίο αυτό θα διαβάσουμε ιστορίες γυναικών βίαιες και δραματικές, αλλά και ιστορίες αγώνων, αντίστασης, αλληλεγγύης.
Από τα σκοτεινά μπουντρούμια του Ντράπσι στο Θιβέτ μέχρι την πρακτική της κλειτοριδεκτομής στη Γαλλία και στο Μαλί, μην ξεχνώντας την αναγνώριση των Κούρδων στην Τουρκία, τις μητέρες, αδελφές και κόρες εξαφανισμένων στη Χιλή, τους πρόσφυγες στα στρατόπεδα των Παλαιστινίων, τις δημοσιογράφους στην Τυνησία, τις δικηγόρους στο Μαλάουι. Όλες αυτές οι γυναίκες έχουν κοινό τις βιαιότητες που έχουν υποστεί και τις μάχες που έχουν δώσει για να καταγγελθούν και να τιμωρηθούν αυτές οι πράξεις βίας προκειμένου να μην υπάρξουν άλλες γυναίκες θύματα."
Η κακοποιημένη γυναίκα - Marie - France Hirigoyen
"Μία γυναίκα στις δέκα, κάθε χρόνο, πέφτει θύμα βίας στη συζυγική της ζωή, στη Γαλλία, ενώ τρεις γυναίκες χάνουν τη ζωή τους απ' αυτήν κάθε 15 μέρες. Το 25% των εγκλημάτων στην Ευρώπη αφορά την κακοποίηση γυναίκας από το σύντροφό της. Η βία μέσα στο ζευγάρι δεν κάνει κοινωνικές διακρίσεις. Σύμφωνα δε, με πρόσφατη έρευνα αφορά κυρίως ανθρώπους μέσου και ανώτερου βιοτικού επιπέδου (έρευνα της ομάδας Maryse Jaspard, 2000, στη Γαλλία). Η σωματική βία στο ζευγάρι δεν εμφανίζεται από τη μια μέρα στην άλλη. Πολύ πριν από αυτήν υπάρχει μια κλιμάκωση επιθετικής συμπεριφοράς και εκφοβισμών. Η χειρότερη μορφή βίας είναι η καλυμμένη βία. Κι αν οι γυναίκες δε "φεύγουν" από μια τέτοια σχέση είναι γιατί έχουν παγιδευθεί σ' ένα σχήμα ψυχολογικής καταδυνάστευσης. Η συνειδητοποίηση του μηχανισμού αυτής της καταδυνάστευσης είναι το πρώτο και πιο ουσιαστικό βήμα για την απελευθέρωση από αυτήν. Η ψυχίατρος, ψυχαναλύτρια και ψυχοθεραπεύτρια Marie-France Hirigoyen, με αφετηρία πολυάριθμες μαρτυρίες και παραδείγματα πραγματικών καταστάσεων, εξετάζει τα βαθύτερα αίτια της βίας μέσα στο ζευγάρι. "Η κακοποιημένη γυναίκα" είναι ένα βιβλίο εξαιρετικά πολύτιμο για όλους, καθώς, με απλό και σαφή τρόπο, εντοπίζει τις ρίζες και τα χαρακτηριστικά ενός φαινομένου-μάστιγας της εποχής μας, από τα πρώτα κιόλας σημάδια ψυχολογικής βίας, πολύ πριν από την εκδήλωση της ίδιας της σωματικής βίας."
Γυναίκα και συναισθηματική κακοποίηση: το τέλος του εφιάλτη - Beverly Engel
"Ο σύντροφός σας ασκεί αδιάκοπη κριτική σ' εσάς και θεωρεί τις ανάγκες του πιο σημαντικές από τις δικές σας; - Αναρωτιέστε αν η καλύτερή σας φίλη είναι η πραγματική φίλη σας; - Οι δικοί σας άνθρωποι επιμένουν να ελέγχουν κάθε σας κίνηση; - Βρίσκεστε εγκλωβισμένοι σε μακροχρόνιες σχέσεις που δε σας ικανοποιούν, από φόβο μήπως μείνετε μόνη;
Αν τα παραπάνω ερωτήματα απηχούν τις σκέψεις σας, είναι πολύ πιθανό να υποφέρετε από συναισθηματική κακοποίηση, την πιο διαδεδομένη κακοποίηση που μπορεί να υποστεί μια γυναίκα. Μια κακοποίηση που συχνά συνοδεύεται ή είναι απόρροια φυσικής βίας ή ακόμη και σεξουαλικής κακοποίησης.
Η Beverly Engel με το βιβλίο αυτό σας βοηθά: - να αναγνωρίσετε και να κατανοήσετε τους ανθρώπους που σας κακοποιούν, - να φύγετε από σχέσεις που δε σας ικανοποιούν και καταπιέζουν τις επιθυμίες σας, - να σπάσετε τον κύκλο της κακοποίησης και να γιατρέψετε τις πληγές της ψυχής σας, - να ξεπεράσετε τα καταστροφικά πρότυπά σας και να χτίσετε υγιείς σχέσεις με τους γύρω σας.
Εφόσον μπορεί να τα καταφέρει μια γυναίκα, τότε μπορούμε όλες μας! Το σημαντικό είναι να πιστέψουμε στον εαυτό μας και στις δυνατότητές μας."
Κάπου εδώ θα σας δώσω κάποιες πληροφορίες...
«Η βία κατά των γυναικών είναι ίσως η πιο επαίσχυντη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δεν κάνει διαχωρισμό μεταξύ συνόρων, πολιτισμών ή πλούτου. Όσο συνεχίζεται, δεν μπορούμε να ισχυριζόμαστε ότι κάνουμε ουσιαστική πρόοδο προς την ισότητα, την ανάπτυξη και την ειρήνη» Ο ορισμός της βίας κατά των γυναικών αντιστοιχεί στον ορισμό που υιοθετήθηκε το 1995 στην 4η Παγκόσμια Διάσκεψη Γυναικών και αναφέρεται στις παραγράφους 113 και 118 της Πλατφόρμας Δράσης του Πεκίνο (*).
Ο όρος «βία κατά των γυναικών» περιλαμβάνει κάθε πράξη βίας που στηρίζεται στο φύλο και έχει ως αποτέλεσμα ή είναι δυνατό να έχει ως αποτέλεσμα, την σωματική, σεξουαλική ή ψυχολογική βλάβη ή πόνο για τις γυναίκες, συμπεριλαμβανομένων των απειλών τέτοιων πράξεων, τον εξαναγκασμό ή την αυθαίρετη στέρηση της ελευθερίας είτε αυτό προκύπτει στην δημόσια είτε στην ιδιωτική ζωή(παρ. 113).
«Η βία κατά των γυναικών είναι η έκφραση της ιστορικά διαπιστωμένης ανισότητας στις σχέσεις ισχύος μεταξύ ανδρών και γυναικών, που οδήγησε στην κυριαρχία των ανδρών επί των γυναικών και στις διακρίσεις σε βάρος των γυναικών, με αποτέλεσμα τη παρεμπόδιση της ανάπτυξής τους» (παρ.118). Επομένως ο όρος βία περιλαμβάνει:
Τη βία μέσα στην οικογένεια (ενδοοικογενειακή βία).
Τη βία γενικά μέσα στην κοινωνία (βιασμός, σεξουαλική κακοποίηση, σεξουαλική παρενόχληση στην εργασία, trafficking/σωματεμπορία).
H βία κατά των γυναικών είναι μεγάλος κίνδυνος για τη δημόσια υγεία και σημαντική αιτία θανάτου και αναπηρίας για τις γυναίκες 16-44 ετών. Σε αναφορά της Παγκόσμιας Τράπεζας εκτιμάται ότι η βία κατά των γυναικών ήταν τόσο σοβαρή αιτία θανάτου και ανικανότητας μεταξύ των γυναικών αναπαραγωγικής ηλικίας όσο ο καρκίνος. Πρόκειται για φαινόμενο διαδεδομένο σε όλες τις κοινωνίες και σε όλες τις κοινωνικές τάξεις, ανεξάρτητα από το επίπεδο ανάπτυξης, το βαθμό πολιτικής σταθερότητας, το πολιτισμό ή τη θρησκεία.
Η πιο συχνή μορφή βίας προέρχεται από τον ερωτικό σύντροφο. Μία στις τρεις γυναίκες κάποια στιγμή στη ζωή της θα ξυλοκοπηθεί, θα βιασθεί ή με κάποιο άλλο τρόπο θα κακοποιηθεί από το σύντροφό της.
Οι μισές από τις γυναίκες θύματα ανθρωποκτονίας έχουν δολοφονηθεί από (νυν ή πρώην) σύζυγο ή σύντροφο.
Μία στις πέντε γυναίκες κάποια στιγμή στη ζωή της θα πέσει θύμα βιασμού ή απόπειρας βιασμού.
Οι γυναίκες 15-44 ετών κινδυνεύουν περισσότερο από βιασμό ή ενδοοικογενειακή βία παρά από καρκίνο, τροχαία ατυχήματα, πόλεμο ή ελονοσία.
130 εκατομμύρια γυναίκες και κορίτσια έχουν υποστεί ακρωτηριασμό γεννητικών οργάνων.
2 εκατομμύρια κορίτσια ανά έτος κινδυνεύουν να υποβληθούν σε ακρωτηριασμό γεννητικών οργάνων.
Το 40-50% των γυναικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν αναφέρει κάποια μορφή σεξουαλικής παρενόχλησης στο χώρο εργασίας.
Το 55%-95% των γυναικών θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας δεν καταγγέλλουν το πρόβλημα
Πηγή: womensos.gr
Το θέμα μας όπως καταλαβαίνετε είναι τεράστιο αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι θα επανέλθουμε ... Καλή συνέχεια και καλή ανάγνωση!
Θα συνεχίσω με τη βιβλιογραφία που παραθέτει η Equality and Human Rights Commission" :
Abrahams, H. (2007) Supporting Women after Domestic Violence; loss, trauma and recovery, London: Jessica Kingsley Publishers.
Alhabib, S, Nur, A, Jones, R (2010) Domestic violence against women: systematic review of prevalence studies, Journal of Family Violence, 25(4), pp.369-382.
Amnesty International (2004) It's in our hands: stop violence against women, London: Amnesty International.
Barclay, H, Mulligan, D (2009) "Tackling violence against women: lessons for efforts to tackle other forms of targeted violence", Safer Communities, October, 8(4), pp.43-50.
Barron, J. (1990) “Not Worth the Paper...?” The Effectiveness of Legal Protection for Women and Children Experiencing Domestic Violence, Bristol: Women’s Aid Federation England
Barrow, J. (2007) “Thirty years of domestic violence legislation: is it worth the paper now?” Safe, 23, 2007, p1-3.
Brown, L. (2004) Evaluation of the Scottish Domestic Abuse Helpline. Edinburgh: Scottish Executive.
Brownridge, D. A. (2006) Partner Violence against Women with Disabilities. Prevalence, Risk, and Explanations, Violence against Women 12 (9) pp.805-822
Burton, M. (2009),”Civil law remedies for domestic violence: why are applications for non-molestation orders declining?” Journal of Social Welfare & Family Law, 31 (2), pp109-120.
CEDAW Committee (2008) Concluding Observations of the Committee on the Elimination of Discrimination against Women: United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland. New York: United Nations.
Cerise, S, (2011) A different world is possible: a call for long-term and targeted action to prevent violence against women and girls, London: End Violence against Women.
Council of Europe (2011) Convention on preventing and combating violence against women and domestic violence, Council of Europe.
Corston, J, (2007) The Corston Report: A Review of Women with Particular Vulnerabilities in the Criminal Justice System, London: Home Office.
Coy, M (2009) ‘Invaded spaces and feeling dirty: women’s narratives of violation in prostitution and sexual violence’, in M. Horvath & J. Brown (eds) Rape. Challenging contemporary thinking. Cullompton: Willan.
Coy, M & Kelly, L (2010) Islands in the Stream: An Evaluation of Four London Independent Domestic Violence Advocacy programmes. London: Trust for London/Henry Smith Charity
Coy, M, Kelly, L, Foord, J (2007) Map of gaps: the postcode lottery of violence against women support services, London: End Violence against Women.
Coy, M, Kelly, L, Foord, J (2009) Map of gaps 2: the postcode lottery of violence against women support services, London: End Violence against Women.
Dobash, R.E and Dobash, R.P. (1992) Women, violence and social change, London: Routledge.
Donovan, C., Hester, M., McCarry, M. and Holmes, J. (2006) Comparing Domestic Abuse in Same Sex and Heterosexual Relationships. Bristol: Universities of Bristol and Sunderland.
Edwards, A. (2011) Violence against women under international human rights law, Cambridge: Cambridge University Press.
Equality and Human Rights Commission (2010) How Fair is Britain? Equality, Human Rights and Good Relations in 2010. The First Triennial Review. Manchester: Equality and Human Rights Commission.
Equality and Human Rights Commission (2011) Domestic abuse is your business: guidance for developing a workplace policy, Manchester: Equality and Human Rights Commission.
Equality and Human Rights Commission (2017) Measurement framework for equality and human rights. Manchester: Equality and Human Rights Commission.
Erturk, Y (2006) The due diligence standard as a tool for the elimination of violence against women, United Nations Commission on the Status of Women: Geneva.
Freeman, M.A, Chinkin, C, Rudolf, B, (2012) The UN Convention on the Elimination of All Forms of Discrimination against Women: a commentary, Oxford: Oxford University Press.
Gill, A, Mitra-Khan, T. (2012) Modernising the other: assessing the ideological underpinnings of the policy discourse on forced marriage in the UK, Policy & Politics, 40(1), pp.107-122.
Gill, A., Rehman, G. (2004) Empowerment through activism: responding to domestic violence in the South Asian Community in London. Gender and Development 12 (1) pp. 75-82.
Hague, G. and Sardinha, L. (2010) 'Violence against women: devastating legacy and transforming services', Psychology, Psychiatry and Law, 17 (4) pp. 503-23.
Hague, G, Thiara, R & Mullender, A. (2011) Disabled Women, Domestic Violence and Social Care: The Risk of Isolation, Vulnerability and Neglect. British Journal of Social Work 41 (1) pp. 148-165.
Harne, L & Radford, J (2008) Tackling Domestic Violence. Theories, policies and practice. Milton Keynes: Open University Press
Hayes, C. (2010) A lever for change: using the optional protocol to the convention on the elimination of all forms of discrimination against women. Manchester: Equality and Human Rights Commission.
Hester, M. (2009) Who Does What to Whom? Gender and Domestic Violence Perpetrators, Bristol: University of Bristol in association with the Northern Rock Foundation.
Hirst, A, Rennie, S (2012) The impact of changes in commissioning and funding on women-only services, Research report no.86, Manchester: Equality & Human Rights Commission.
Home Office (2012) Call to end violence against women and girls: Taking Action - the next chapter, London: Stationery Office.
Home Office (2012) Three steps to escaping violence against women and girls: a guide for black and minority ethnic girls, London: Home Office.
Horvath, M, Kelly, L. (2007) From the outset: why violence should be a priority for the Commission for Equality and Human Rights, Manchester: Equal Opportunities Commission.
Hoyle, C. (2000) Negotiating domestic violence: police, criminal justice, and victims, OUP.
Humphreys. C. and Thiara, R.K. (2003) 'Neither justice not protection: women's experiences of post-separation violence', Journal of Social Welfare and Family Law, 25, 3: pp.195-214.
Itzin, C. (2006) Tackling the Health and Mental Health Effects of Domestic and Sexual Violence and Abuse. London: Department of Health and NIMHE.
Jarvinen, J, Kail, A, and Miller, I, (2008) Hard Knock Life: Violence against Women – a Guide for Donors and Funders. London: New Philanthropy Capital.
Johnson, M (2008) A Typology of Domestic Violence: Intimate Terrorism, Violent Resistance, and Situational Couple Violence, Boston: Northeastern University Press.
Kelly, L and Dubois, L (2008) Combating Violence against Women: Minimum Standards for Support Services, Strasbourg: Council of Europe.
Kelly, L and Humphreys, C (2001) ''Supporting women and children in their communities: outreach and advocacy approaches to domestic violence' In Taylor-Browne, J (ed.) What Works in Reducing Domestic Violence? A Comprehensive Guide for Professionals. Whiting and Birch Ltd.
Kelly, L and Lovett, J (2005) What a Waste: The Case for an Integrated Violence against Women Strategy. London: Women's National Commission.
Lewis, R. (2004) 'Making justice work: effective legal interventions for domestic violence', British Journal of Criminology, Vol. 44 (2), pp. 204-224.
Matczak, A. (2011) Review of domestic violence policies in England & Wales, Kingston University and St George’s University of London, 2011.
McCarry, M. and Williamson, E. (2009) Violence against women in rural and urban areas, Bristol: University of Bristol.
McGee, C (2000) Childhood experiences of domestic violence, Jessica Kingsley.
Palmer, A, Sampson, A. (2007) 'Evaluating domestic violence initiatives', British Journal of Criminology, 47 (4), pp. 671-89.
Palmer, C. (2011) Violence against women and sport: a literature review, London: Ending Violence against Women.
Parmar, A., Sampson, A. & Diamond, A. (2005) Tackling Domestic Violence: Providing Advocacy and Support to Survivors from Black and Other Minority Ethnic Communities. London: Home Office.
Richardson J, Coid J, Petruckevitch A, Chung WS, Moorey S, Feder G (2002) Identifying domestic violence: cross sectional study in primary care. BMJ 2;324 (7332), pp.274-278.
Rights of Women (2010) Measuring up?: UK compliance with international commitments on violence against women in England and Wales, London: Rights of Women.
Robinson, A. (2009) Independent Domestic Violence Advisors: A Process Evaluation. Report for the Home Office.
Robinson, A. (2009) Independent Sexual Violence Advisors: A Process Evaluation. Report for the Home Office.
Rumgay, J. (2004) When Victims become Offenders. London: Fawcett Commission.
Saunders, H., Barron, J. (2004) Failure to Protect? Domestic violence and the experiences of abused women and children in the family courts. Women's Aid Federation of England: Bristol.
Scott, M., et al.,(2004) Older women and domestic violence in Scotland: "...and for 39 years I got on with it" Edinburgh: Health Scotland.
Scottish Government (2009) Safer Lives: Changed Lives: A Shared Approach to Tackling Violence Against Women in Scotland, Edinburgh: Scottish Government.
Stark, E. (2007) Coercive Control: How Men Entrap Women in Personal Life, New York: Oxford University Press.
Thara, R.K., Hague, G, Mullender, A (2011) Losing out on both counts: disabled women and domestic violence, Disability & Society, 26(6), pp.757-771.
Towers, J., Walby. S. (2012) Measuring the Impact of Cuts in Public Expenditure on the Provision of Services to Prevent Violence against Women and Girls. Report for Trust for London and Northern Rock Foundation.
United Nations (2004) United Nations General Assembly Resolution A/RES/58/147, Elimination of domestic violence against women, United Nations.
Walby, S (2004) The costs of domestic violence: a report, London: Department for Trade and Industry.
Walby, S, Allen, J. (2004) Domestic violence, sexual assault and stalking: Findings from the British Crime Survey, Home Office Research Study 276, London: Home Office.
Welchman, L., Hossain, S. (2005) ‘Honour’: crimes, paradigms, and violence against women, Zed Books.
Wibberley, G. , Jones, C., Bennett, T. and Hollinrake, A. (2016) ‘Domestic Violence - a management challenge: how trade unions can help’, in Gender Equality as a Challenge for Business and Management Education, (eds.) Flynn, P., Haynes, K., and Kilgour, M., Greenleaf Publishing: Sheffield, pp.124-138.
Wilcox, P. (2007) 'Domestic violence: women, citizenship and care'. In S. Balloch and M. Hill (eds.), Communities, Citizenship and Care: Research and Practice in a Changing Policy Context, Bristol: Policy Press.
Williamson, E. (2010) 'Living in the world of the domestic violence perpetrator: negotiating the unreality of coercive control', Violence against Women, 16: 1412-23.
WOMANKIND Worldwide (2009) CEDAW: the 30-year struggle for equality / London: WOMANKIND Worldwide.
Comments